เอกสารและบทสนทนาแปลไทย เควสท์ In the Eternal Fire's Shadow
วิดีโอสรุปเควสท์
เลือกอ่านตามหัวข้อ
- 1. แผนที่ถ้ำใน Devil's Pit
- 2. เอกสารในเควสท์
- 2.1. บันทึกของเรนัลด์
- 2.2. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 1
- 2.3. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 2
- 2.4. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 3
- 2.5. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 4
- 2.6. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 5
- 2.7. พินัยกรรมของนักบวชที่ถูกลืม
- 2.8. ข้อความจากหลวงพ่อเอ็ดการ์
- 3. บทสนทนา
1. แผนที่ถ้ำใน Devil's Pit
 |
| (คลิ๊กเพื่อดูภาพขนาดใหญ่) |
หมายเลขเอกสารในแผนที่
1. บันทึกของเรนัลด์ (Reinald's note)
2. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 1 (First letter from Reinald)
3. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 3 (Third letter from Reinald)
4. พินัยกรรมของนักบวชที่ถูกลืม (Forgotten priest's testament)
5. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 4 (Fourth letter from Reinald)
6. ข้อความจากหลวงพ่อเอ็ดการ์ (Note from Father Edgar)
7. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 2 (Second letter from Reinald)
8. จดหมายจากเรนัลด์ ฉบับที่ 5 (Fifth letter from Reinald)
2. เอกสารในเควสท์
(Reinald's note)
ถึง โอ.
หวังว่าเจ้าจะได้รับข้อความนี้นะ ระวังสิ่งที่ซ่อนอยู่ในเหมืองด้วย ตอนแรกข้าคิดว่ามันเป็นภูตผีที่เกี่ยวข้องกับโรคระบาด แต่พวกมันก็มีพฤติกรรมเหมือนมนุษย์มากเกินไป แค่ดูมึน ๆ แบบแปลก ๆ อาจจะเป็นพวกกูลหรือเจตภูตสายพันธุ์ใหม่? หรือเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดจากความทุกข์ทรมานอย่างยิ่งยวด? แต่ไม่ว่าพวกมันจะเป็นอะไรก็ตาม พวกมันก็ไม่ได้ทำร้ายข้า (มากนัก) แต่ข้าก็ยังอยากให้เจ้าระวังพวกมันไว้ก่อน
ระวังไอ้ตัวที่มีตะปูตอกเอาไว้ ดูเหมือนพวกมันจะอันตรายเป็นพิเศษ ข้าฆ่าไปตัวหนึ่งเพราะถูกมันจู่โจมเข้า ข้าคิดว่ามันเป็นพวกกูล แต่เครื่องในของพวกมันดูยังไงก็เป็นมนุษย์ แม้อวัยวะภายในจะเสียหายอย่างหนักจากอาการไข้ตกเลือดก็ตาม ไม่เข้าใจเลยว่ามันยังมีชีวิตอยู่ได้ไง ข้าชักสงสัยว่ามันถูกปีศาจเข้าสิง บางอย่างที่ทำให้ร่างกายของมันบิดเบี้ยว และหลังจากนั้นก็ตายไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ ข้าเก็บตัวอย่างไว้ให้อาจารย์ของเราตรวจดูแล้ว นี่ข้าค้นพบอสุรกายสายพันธุ์ใหม่จริง ๆ รึ? อยากรู้ว่าเจ้าคิดยังไงบ้าง
เรนัลด์
ป.ล. ข้าเอาทฤษฎีของอาจารย์อัลการ์มาทำการทดลองกับพวกมัน ทฤษฎีของเขาถูกเผง การโปรยเกลือไม่ได้ผล ต้องเป็นเป็นสถานที่ปิดถึงจะขังพวกมันได้ แต่มันต้องสร้างมาจากเกลือบริสุทธิ์และไม่มีช่องว่าง จึงจะใช้งานได้อย่างสมบูรณ์
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(First letter from Reinald)
ถึง โอ.
ถ้าเจ้าได้อ่านจดหมายนี้ ก็แปลว่าเจ้าเจอข้อความที่ข้าทิ้งไว้ใกล้ ๆ เมืองโนวิกราดตามที่เราตกลงกันไว้ เจ้าคงจะสงสัยว่าใครกันแน่ที่คิดถูก? และเจ้าคงดีใจที่ได้รู้ว่า… ฝ่ายที่ถูกคือเจ้า ข้าจะพูดถึงเรื่องนี้แค่ครั้งเดียวนะ เจ้าก็ดีใจต่อไปเถอะ แต่ข้าขอนอกเรื่องสักหน่อย ถึงแม้สัญญาว่าจ้างจะดูเป็นงานง่าย ๆ ข้าก็ควรรอให้เจ้ามาถึงที่นี่ก่อนลงมือ นี่เราทำพลาดกันมากี่ครั้งแล้วนะ หืม?
ข้าคิดว่าตัวเองสัมผัสกับอะไรบางอย่างจนเกิดป่วยขึ้นมา แน่ล่ะ ข้ารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่มันไม่มีเหตุผลอย่างอื่นมาอธิบายเรื่องที่ข้าเป็นไข้และความจำเริ่มเลอะเลือน หวังว่าสาเหตุจะเป็นเพราะข้ามีร่างกายที่อ่อนแอกว่าวิทเชอร์คนอื่น ๆ เพราะถ้ามันไม่ใช่แบบนั้น ข้าก็มีคำอธิบายที่น่ากังวลมากกว่า แต่ถ้าเรื่องเลวร้ายมันเกิดขึ้นจริง ๆ ข้าก็เตรียมทิ้งข้อความไว้ให้เจ้าแล้ว ข้าวาดสัญลักษณ์ของสำนักเรากำกับไว้ด้วยทุกที่ เจ้าจะได้ไม่พลาดตำแหน่งของมัน
ตอนนี้ข้ากำลังทดลองปรุงยาที่คล้ายกับเพตริส์ฟิลเตอร์ (Petri's Philter) แต่ข้ามีเซลันดีนไม่พอ ถ้าข้าโชคดีก็คงพอจะหาสมุนไพรรอบ ๆ หลุมปีศาจนี้ได้ หรือไม่ข้าก็ต้องใช้เห็นซีวอนต์ทดแทนไปก่อน ถ้ามันได้ผล เจ้าก็จะไม่ได้อ่านข้อความฉบับนี้ แต่ถ้ามันไม่ได้ผล… แต่มันต้องได้ผลอยู่แล้ว! ยังไงข้าก็เตรียมสูตรยากับส่วนผสมทั้งหมดไว้ให้เจ้าแล้ว ย้ำอีกครั้งว่าข้าเตรียมเผื่อเอาไว้เฉย ๆ เพราะเจ้าจะไม่ได้อ่านข้อความนี้หรอก
เรนัลด์
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(Second letter from Reinald)
ถึง โอ.
ไอ้พวกระยำ! พวกมันขังข้าไว้ในถ้ำ! ตอนแรกก็มาขอร้องให้ข้าช่วย พอเห็นว่าข้าเริ่มแย่ พวกมันก็ขังข้าเหมือนกับขังหมาบ้าไว้ในกรง ไม่มีใครฟังข้าเลย พวกมันคิดว่าข้าเป็นปีศาจที่กำลังล่อลวงคนอื่นให้ติดกับ ไอ้ลัทธิห่าเหว คำสอนให้ “เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม” ของพวกมันก็ตอแหลทั้งเพ ข้าจะช่วยคนหมู่มากได้ยังไงถ้าข้าไม่มีสมุนไพรที่ต้องเอามาปรุงยา? พูดถึงเรื่องยา เห็ดซีวอนต์มันใช้ไม่ได้ผลเลย ข้าจบเห่แล้ว ดูเหมือนว่าเรื่องเลวร้ายที่สุดจะเป็นจริงจนได้ ข้าไม่ได้ป่วย แต่ข้าถูกปีศาจสิงร่าง
วิญญาณชั่วร้ายมันหลอมรวมเข้ามาในร่างกายของข้าอย่างสมบูรณ์ แม้แต่คาถาเคว็นก็ใช้ไม่ได้ผล ถ้าข้ามีส่วนผสมครบทุกอย่าง ข้าก็คงปรุงยาเพิ่มพลังเวทและขับไล่ไอ้ปีศาจนี่ออกจากร่างด้วยคาถาเออร์เดนผสมกับคาถาอาร์ด แต่ก็อย่างที่ข้าบอก ไอ้พวกเวรนั่นมันไม่ยอมปล่อยข้าออกไป!
หวังว่าเจ้าจะได้อ่านจดหมายพวกนี้นะ… ข้าจะรออยู่ในห้องที่ลึกที่สุดในถ้ำ ปรุงยานี้แต่ห้ามเข้าใกล้ข้าจนกว่าเจ้าจะดื่มมัน อย่าใช้ส่วนผสมอื่นนอกจากนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นปีศาจหมอกสีชาดจะเข้าสิงเจ้าด้วย
แปลกจริง… “ปีศาจหมอก” รึ? มันเป็นตัวอะไร? ทำไมข้าถึงรู้ล่ะ?
เหล้าคนแคระ
เซลันดีน (ห้ามใช้เห็ดซีวอนต์!)
ส่วนผสมในหีบ
เรนัลด์
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(Third letter from Reinald)
โอ.
ข้าต้องนั่งทำใจให้สงบ พวกนักบวชไม่ยอมเปิดประตูและกำลังของข้าก็ชักจะถดถอยลง เนื้อตัวของข้าร้อนจี๋เหมือนถูกไฟเผา ข้าจำไม่ได้แล้วว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยาม? หรือกี่วันแล้ว?
ข้าติดอยู่ในความมืด ในหัวมีแต่ความคิดโง่ ๆ ที่ข้าสลัดออกไปไม่ได้เลย
เจ้าจำได้หรือเปล่า? ตอนที่เราฝึกล่าพวกกูล พวกชาวบ้านแถวนั้นเชื่อว่าเนโครเฟจคือ “ซากศพเดินได้” ที่ถูกควบคุมด้วยเวทมนตร์ชั่วร้าย ฮ่า!
ข้าอยากรู้จริง ๆ เจ้าคิดว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าล้มเหลว… แต่จู่ ๆ ข้าก็ลืมชื่อเจ้าไปซะสนิท… เจ้าชื่ออะไรนะ? ออสมาร์ใช่มั้ย? โอมันด์? อามันด์?
ออสมันด์! ใช่แล้ว! พระเจ้า ข้าจำได้แล้ว แต่คงจำได้อีกไม่นาน แล้วก็… ลืมทุกอย่างไปอีก ความทรงจำของข้าว่างเปล่า จำเรื่องของเจ้าไม่ได้เลยสักนิด
ข้าชักจะคิดว่าตัวเองคงไม่มีวันได้ออกไปข้างนอกอีกแล้ว
อาร์.
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(Fourth letter from Reinald)
ออสมันด์
สิ่งที่อยู่ในร่างข้า มันยังไม่ยอมออกไป
จะเขียนไม่ไหวแล้ว มันไม่ยอมให้ข้าเขียน
กำลังจะตายอยู่ในนี้
ตายอย่างโดดเดี่ยว
ถ้าเจ้าไม่มาตามหาข้า
อาร์.
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(Fifth letter from Reinald)
โอ.
ตะโกนจนแสบคอ แต่พวกมันก็ไม่ยอมปล่อยข้าออกไป
ตอนนี้เข้าใจแล้ว
ถ้ำนี้มีแต่ความตาย
ความมืด เลือด ซากศพเหม็นเน่า ในอากาศมีแต่เชื้อโรค
ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสสร้างผีร้ายแห่งโรคระบาด
ปีศาจหมอกสีชาด เกิดจากเนื้อหนังเน่าเฟะของคนตาย ทั้งเด็ก ทั้งคนแก่
สิงร่างข้าตั้งแต่ก้าวเข้ามาในถ้ำ
ไม่มีแรงจะสู้แล้ว
เหลือทางเดียวคือขังมันไว้ในถ้ำเกลือ
เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว
ไม่รู้ว่าเจ้าจะหาเจอหรือเปล่า
ถ้าไม่อยากให้ข้าตาย ก็รีบมาช่วยเร็วเข้า
รีบมา รีบมา รีบมารีบมา รีบบบบ
รีบมา
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(Forgotten priest's testament)
เมื่อตอนที่ข้ารู้เรื่องราวของมรณสักขีในลัทธิเรา ข้าก็ใฝ่ฝันว่าสักวันข้าจะได้พลีชีพเช่นนั้นบ้าง ข้าคิดว่าไม่มีสิ่งใดงดงามไปกว่าการเสียสละชีวิตในนามของสิ่งที่เราศรัทธาอีกแล้ว
ข้ารู้แล้วว่าคิดผิดไป มันช่างโง่เขลาและไร้เดียงสา ในตอนนี้ข้ายินดีอย่างยิ่งที่จะสละชีวิตอัน "ศักดิ์สิทธิ์" ของตัวเองเพื่อแลกกับน้ำสักแก้ว เพื่อช่วยเหลือเด็กชายผู้น่าสงสารที่นอนคุดคู้อยู่ข้างผนังห้อง ทุกข์ทรมานอย่างที่ไม่มีใครสมควรต้องเจอ
ข้ายอมตายอยู่ที่นี่ ตายไปด้วยเจตจำนงเสรีของข้าเอง ข้ารู้ดีว่าการดูแลคนไข้จะทำให้ข้าติดโรคหมอกสีชาดไปด้วย แต่ถึงกระนั้น ข้าก็ยังไม่รู้ว่าเหล่าพี่น้องนักบวชของข้าจะก่อความทุกข์เข็ญให้กับผู้ป่วยที่เราเฝ้าดูแล
หลวงพ่อเอ็ดการ์ทรมานแกนนำผู้ก่อความวุ่นวายและตัดสินใจปิดเหมืองนี้ ข้าถามเขากลับไปว่า แล้วใครจะดูแลพวกคนป่วยล่ะ? "พวกมันทุกคนจะตายอยู่ในนี้" - เจ้าคนเห็นแก่ตัวตอบข้า... ข้าตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ที่นี่เพื่อช่วยบรรเทาความทรมานในวันสุดท้ายของพวกคนไข้เท่าที่ข้าจะทำได้ หลวงพ่อเอ็ดการ์ขังพวกเขาไว้ในนี้เหมือนเดิม และข้าก็ถูกขังอยู่กับพวกเขา
ตอนนี้ข้าก็กลายเป็นคนป่วยไปด้วยเสียแล้ว
ข้าได้ยินเสียงสะอื้นคร่ำครวญของพวกเขา เห็นพวกเขาพยายามตะเกียกตะกายหนีสุดชีวิต แต่ข้าไม่เหลือเรี่ยวแรงอีกแล้ว ความหวังเดียวของข้าคือการสวดภาวนาให้พวกเขาสิ้นใจไปอย่างเร็วที่สุด เพราะข้ารู้ว่าความตายคงไม่ปรานีพวกเขา
หากมีผู้ใดได้อ่านเรื่องราวอันโหดร้ายที่ข้าได้บันทึกไว้ ข้าขอวอนให้ท่านได้เปิดเผยเรื่องนี้ให้โลกได้รับรู้ ในห้วงเวลาสุดท้ายนี้ ข้าไม่ปรารถนาสิ่งอื่นใดอีกแล้ว
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
(Note from Father Edgar)
เตรียมการเรียบร้อยตามสัญญา การก่อจราจลจะไม่เป็นปัญหาอีก แต่คราวหน้าจงคิดให้ดีก่อนจะมาสั่งสอนข้าเรื่องจริยธรรมของศาสนจักร ถ้าเราไม่ลงโทษแกนนำที่ก่อประท้วง ไอ้สารเลวพวกนี้คงจับเราแขวนคอไปแล้ว และหลังจากฆ่าเรา พวกมันก็จะออกไปแพร่เชื้อทั่วทุกหมู่บ้านในแถบนี้อย่างไม่ต้องสงสัย โรคหมอกสีชาดจะระบาดไปทั่วเมืองเวเลน จำไว้นะ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับบาปอันใหญ่หลวง การทำบาปที่เบากว่าคือทางเลือกที่ถูกศีลธรรมที่สุดแล้ว
ก่อนจะออกจากที่นี่ ให้ร่างจดหมายสั้น ๆ และอย่าลืมกล่าวถึง "การรักษาด้วยตะปู" ย้ำเตือนเรื่องการทรมานบ่อย ๆ จะทำให้พวกหัวโจกต้องจมอยู่กับความเสียใจที่พวกมันต้องแบกรับเอาไว้
หลวงพ่อเอ็ดการ์
กลับไปเลือกเอกสาร | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
3. บทสนทนา
หมายหตุ: ก = เกรอลท์, น = นักบวชหนุ่ม, ร = เรนัลด์
ไฮไลท์สีเหลือง = ตัวเลือกหลักที่ทำให้เควสท์เดินหน้าต่อ
ไฮไลท์สีครีม = ตัวเลือกเสริมที่จะเลือกหรือไม่เลือกก็ได้
เกรอลท์กับนักบวชช่วงรับเควสท์
[จุดรับเควสท์ด้านนอก Devil’s Pit]
ก: ใจเย็น ๆ ก่อน ข้าไม่สังหารนักบวชที่กำลังต้องการความช่วยเหลือหรอก
น: ข้ายังไม่ใช่นักบวช เป็นแค่สังฆานุกรเอง! เพิ่งจบวิทยาลัยสงฆ์มาแค่สองเดือน นี่คือภารกิจแรกของข้า ฆะ…ฆ่าสังฆานุกรระหว่างทำภารกิจแรกมันบาปนะ!
น: โอ๊ะ ตาของท่าน… ม่านตาสีเหลือง… กับรูม่านตาแบบนั้น… ใช่แล้ว ข้าเคยอ่านเจอมา! ท่านเป็นวิทเชอร์!
ก: ข้าก็ไม่ใช่แมวป่าหรืองูหญ้าอยู่แล้วนี่ แล้วไง…
น: อันที่จริงแล้วรูม่านตาของงูหญ้าเป็นรูปวงกลม ไม่ใช่เส้นแนวตั้งสักหน่อย… แต่ช่างมันเถอะ! ได้โปรดช่วยข้าหน่อย ถ้าคนพวกนั้นพังประตูถ้ำ โรคร้ายจะระบาดไปทั่วเมือง!
ตัวเลือกชุดที่ 1
1. มีเรื่องอะไร?
2. ข้าเพิ่งช่วยพวกนักบวชไปคนหนึ่ง (จะมีตัวเลือกนี้ถ้าทำเควสท์ Funeral Pyres ไปแล้ว)
3. นักบวชขอร้องให้พวกกลายพันธุ์ช่วยเนี่ยนะ?
4. ไว้คราวหน้า (หยุดทำเควสท์)
>> ถ้าเลือกข้อ 2. ข้าเพิ่งช่วยพวกนักบวชไปคนหนึ่ง
ก: นี่เท่ากับว่าศาสนจักรติดหนี้ข้าเป็นหนที่สองแล้วนะ ข้าเพิ่งช่วยนักบวชลัทธิเดียวกับเจ้าไป เขาให้ข้าเผาศพที่ตายในสนามรบ ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไร
น: แสดงว่าท่านมีจิตใจงดงามยิ่งนัก ข้าขอขอบคุณ น้ำใจเช่นนี้ช่างหาได้ยากในยามนี้
ก: อืมม… ก็ถูกของเจ้า
>> ถ้าเลือกข้อ 3. นักบวชขอร้องให้พวกกลายพันธุ์ช่วยเนี่ยนะ?
ก: พอหมดหนทางก็มาขอให้วิทเชอร์ช่วยรึ? นึกว่าศาสนจักรของเจ้ารังเกียจพวกกลายพันธุ์ซะอีก
น: ไม่ใช่เรื่องแปลกที่นักบวชแบบเราจะเข้าใจผิดไป ข้าเคยถกเรื่องนี้กับอาจารย์ของข้า ทุกคนบนโลกนี้สามารถทำความดีได้ ไม่ว่าจะเป็นคนปกติหรือคนที่กลายพันธุ์ก็ตาม
ก: หืมมม… แน่ใจนะว่าเจ้าเป็นนักบวชอัคคีนิรันดร์จริง ๆ ?
เมื่อเลือกข้อ 1. มีเรื่องอะไร? (บังคับเลือกเพื่อรับเควสท์)
ก: ก็ได้ แต่ขอถามก่อนนะเจ้านักบวช วิทเชอร์จะสู้กับโรคระบาดได้ยังไง?
น: ข้าพูดผิดไป ไม่ใช่โรคระบาด แต่เป็นต้นตอของโรคต่างหาก เหมืองหลุมปีศาจแห่งนี้เคยถูกใช้เป็น… เอ่อ… สถานที่กักกันผู้ป่วยที่หมดทางรักษา เป็นที่พักพิงของชาวบ้านที่ติดโรคระบาด…
ก: เจ้าคงอยากจะพูดว่า “เป็นที่ให้คนป่วยมานอนตาย” ล่ะสิ
น: ข้าก็ไม่อยากยอมรับเรื่องน่าอายแบบนี้หรอก… แต่จะใช้วิธีไหนหยุดยั้งโรคหมอกสีชาดได้อีก? โรคนี้มันไม่มีทางรักษาแล้วยังระบาดเร็วยิ่งกว่าไฟป่าอีกนะ
ตัวเลือกชุดที่ 2
1. พวกเจ้าทิ้งคนไข้ให้ตายอย่างทรมาน
2. เข้าใจแล้ว มันไม่มีทางเลือกอื่น
>> ถ้าเลือกข้อ 1. พวกเจ้าทิ้งคนไข้ให้ตายอย่างทรมาน
ก: เหอะ… โทษที ไม่ได้จะเกทับนะ ไม่ได้อยากจะสงสารด้วย แต่ถูกจับโยนลงหลุมแล้วถูกทิ้งให้เน่าตายช้า ๆ อย่างทรมาน… ชะตากรรมแบบนี้มันช่างน่าเวทนา
น: แล้วท่านจะปล่อยให้คนป่วยแพร่เชื้อใส่คนในครอบครัวกับพวกเพื่อนบ้านงั้นรึ? นอกจากพวกเขาจะตายแล้วยังพาให้คนอื่นตายตามไปด้วย ศาสนจักรแค่พยายามปกป้องคนที่ยังไม่เจ็บป่วย
ก: อืม… เรื่องมันก็จบไปนานแล้ว แล้วตอนนี้จะให้ข้าช่วยทำอะไร?
>> ถ้าเลือกข้อ 2. เข้าใจแล้ว มันไม่มีทางเลือกอื่น
ก: ถึงมันจะเป็นวิธีที่ใจดำอำมหิต… แต่ก็มีเหตุผลอยู่ โชคร้ายที่ไม่มีวิธีอื่นแล้ว
ก: อืม… เรื่องมันก็จบไปนานแล้ว แล้วตอนนี้จะให้ข้าช่วยทำอะไร?
น: ลึกลงไปในเหมืองนี้ มีถ้ำเกลือผีสิงอยู่ ตามที่บันทึกเก่าเขียนไว้ มีใครบางคน…เอ่อ… บางอย่างแฝงเร้นอยู่ในนั้น วิญญาณร้ายที่แพร่กระจายโรคระบาดและคอยกระซิบอยู่ในความมืด
น: มิหนำซ้ำ พวกทหารหนีทัพก็ยังมายึดเหมืองนี้เป็นรังนอน ออกเข่นฆ่าผู้ตกทุกข์ได้ยาก ข้าถูกส่งมาเพื่อเกลี้ยกล่อมให้พวกเขาย้ายออกไป เพราะถ้าพวกเขาเปิดประตูเหมืองลงไปในถ้ำลึกล่ะก็…
ก: เราก็จะมีโรคอื่นนอกจากโรคแคทริโอนามาให้ปวดหัวอีก… ขอเดานะ คำเตือนของเจ้าไม่ได้ซึมเข้ากบาลโจรพวกนั้นเลย?
น: ไม่เลย! มันฆ่าพวกพ้องของข้า ข้าหนีรอดมาได้คนเดียว… ได้โปรด ท่านต้องช่วยข้านะ! ข้ามีเงินรางวัลให้ด้วย เป็นค่าจ้างจัดการพวกโจร แล้วก็… วิญญาณร้ายด้วย
[ถ้าฆ่าพวกโจรก่อนเริ่มเควสท์]
ก: ข้าจัดการพวกโจรหมดแล้ว หมดปัญหาไปแล้วหนึ่ง อย่างน้อยก็แค่ในตอนนี้นะ
น: จริงหรือ? เยี่ยมไปเลย งั้นจะรออะไรอีก ไม่ต้องปิดเหมืองนี้ไว้ตลอดกาลแล้ว
ตัวเลือกชุดที่ 3
1. ข้าจะช่วย
2. ขอต่อรองค่าจ้างก่อน (เรียกได้สูงสุดประมาณ 250
3. ขอรายละเอียดของวิญญาณร้ายหน่อย
4. โทษที ยังไม่ว่าง (หยุดทำเควสท์)
>> ถ้าเลือกข้อ 3. ขอรายละเอียดของวิญญาณร้ายหน่อย
ก: ดูเหมือนจะเป็นงานของวิทเชอร์นะ แต่ข้าอยากรู้อะไรมากกว่านี้หน่อย ไอ้วิญญาณที่ว่าเนี่ย มันสิงอยู่ในเหมืองมานานหรือยัง? มีใครเคยเห็นกับตาบ้างมั้ย?
น: ข้าแค่อ่านมาจากบันทึกน่ะ มันอยู่บนเกวียนสัมภาระของข้า เท่าที่จำได้ มันปรากฏตัวมานานมากแล้ว หลังจากที่คนไข้คนแรกถูกพามาที่นี่
น: ศาสนจักรเคยลองทำพิธีไล่ผีอยู่ครั้งหนึ่ง แต่ว่า… ข้าก็อยากเห็นด้วยตาตัวเองว่ามันเกิดมาจากอะไร
ก: พวกเขาไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรเลยรึ?
น: ไม่มีเลย… พวกที่ดูแลคนไข้รายงานว่าได้ยินเสียงกระซิบดังขึ้นกลางดึก อ้อนวอนให้ช่วย แต่เป็นเสียงแปลก ๆ หลอน ๆ เหมือนผี น่าขนลุกขนพอง เกรงว่าข้าจะรู้แค่นี้แหละ
เมื่อเลือกข้อ 1. ข้าจะช่วย หรือข้อ 2. ขอต่อรองค่าจ้างก่อน
ก: เป็นอันตกลง ข้าจะช่วยเอง เจ้ารออยู่ที่นี่นะ เตรียมเงินไว้จ่ายด้วย
น: แน่นอน! เจอสถานการณ์แบบนี้ ข้าก็ไม่รู้จะเอาเงินไปใช้ทำอะไรแล้ว
น: เอ้า… รับกุญแจไป เอาไว้ไขประตูเหมือง ขอให้ไฟนิรันดร์อำนวยพรให้ท่านนะ วิทเชอร์!
ก: จ้า อวยพรให้เต็มที่เลยจ้ะไฟนิรันดร์ ลาก่อนนะ
กลับไปเลือกบทสนทนา | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
เกรอลท์กับเรนัลด์
[เกรอลท์เปิดประตูห้องบอส]
ร: ทำลายเสาหินนี่ซะ... ปล่อยข้าที
ร: ในที่สุดเจ้าก็มา มันช่างนานเหลือเกิน…
ร: วิญญาณร้าย… ปีศาจหมอก…! มันยังอยู่ที่นี่
ร: เฮือก… มันเกือบ… เกือบจะควบคุมข้าได้แล้ว… ฮึก… เร็วเข้า! อ๊ากกก…
ก: เรนัลด์รึ?
ร: ใช่ แต่… ข้าไม่มีแรงแล้ว… วิญญาณร้าย… มันควบคุมข้า
ร: ข้าขังปีศาจที่สิงข้าไว้ในนี้… ถ้ำเกลือนี่เยี่ยมจริง ๆ เข้าใจใช่มั้ย? …มันหนีออกไปไม่ได้
ก: ฮืมม ล่อมันเข้ามาในถ้ำเกลือธรรมชาติที่มีพลังปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย เหมาะจะใช้ขังวิญญาณมาก ๆ ฉลาดดีนี่
ร: แต่ข้า… ข้ายังรู้สึกว่ามันยังสิงร่างข้าอยู่… นานเหลือเกิน ช่วยข้าที พี่น้องข้า ส่งยานั่นมาให้ข้า… จะได้ขับไล่มันออกไปซะที
ตัวเลือกชุดที่ 4
1. ได้ ดื่มซะ
2. ข้าจะไม่ให้ยากับเจ้า
3. รู้มั้ยว่าเจ้าอยู่ในนี้มานานแค่ไหนแล้ว?
4. [ทดสอบเรนัลด์] เจอจดหมายที่เจ้าเขียนถึง… แลมเบิร์ท (จะมีตัวเลือกนี้เมื่อเก็บจดหมายของเรนัลด์ครบ)
>> ถ้าเลือกข้อ 3. รู้มั้ยว่าเจ้าอยู่ในนี้มานานแค่ไหนแล้ว?
ก: ข้าลงมาในถ้ำนี่สักพักแล้ว รู้มั้ยว่าเจ้าอยู่ที่นี่มานานแค่ไหน?
ร: หลายปี… เป็นสิบ ๆ ปี อยู่ในนี้ก็เหมือนเวลาหยุดนิ่ง ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย พี่น้องข้า
ก: นานกว่านั้นเยอะเลย เรนัลด์ อันที่จริงเจ้าควรจะตายไปตั้งนานแล้วใช่มั้ย? สิ่งเดียวที่ทำให้ร่างของเจ้ายัง “มีชีวิต” อยู่คือปีศาจหมอกสินะ?
ร: ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไร ข้าก็อยากให้มันจบซะที เจ้าช่วยข้าได้ ส่งยานั่นมา… ได้โปรด
>> ถ้าเลือกข้อ 4. [ทดสอบเรนัลด์] เจอจดหมายที่เจ้าเขียนถึง… แลมเบิร์ท
ก: ข้าเจอจดหมายที่เจ้าเขียนถึง… แลมเบิร์ท เสียใจด้วยที่เขาทรยศเจ้า
ก: อดคิดไม่ได้ว่าปีศาจหมอกคงไม่ยอมก้มหัวแน่ ๆ ต่อให้เจอวิทเชอร์พร้อมกันสองคนก็ตาม
ร: ข้ามันโง่เอง… แต่เรื่องมันผ่านไปแล้ว แลมเบิร์ท ไอ้งูพิษ ข้าไม่น่าไว้ใจมันเลย
ก: ถ้าข้าเจอมันแล้ว ข้าจะเอาข้อความจากเจ้าไปบอกมันแน่นอน แต่สหายของเจ้าน่ะ เหมือนจะชื่อออสมันด์นะ
ร: กล้าดียังไงมาล้อเล่นกับข้า?!
ก: เปล่า แค่แอบสงสัยว่าตอนนี้ข้าไม่ได้คุยกับเรนัลด์ตัวจริงอยู่น่ะ
เมื่อเลือกข้อ 1. ได้ ดื่มซะ
ก: อืม เอาไปดื่มซะ ถ้าเจ้าออกอาการเมื่อไร ข้าไม่เลี้ยงไว้แน่
ร: ไม่! อย่าให้มัน… ที่คุยกับเจ้า… มันไม่ใช่ข้า!
[เรนัลด์ตัวจริงปัดขวดยาทิ้งก่อนจะถูกปีศาจยึดร่างอีกครั้ง]
ร: มาเลย เข้ามา…
-------- ตัดเข้าฉากต่อสู้ --------
เมื่อเลือกข้อ 2. ข้าจะไม่ให้ยากับเจ้า
ก: เล่นละครซะเกือบเนียนเลยนะ ไอ้ปีศาจเจ้าเล่ห์ แต่หลอกข้าไม่ได้หรอกโว้ย
ร: เจ้าไม่เข้าใจรึไง? มันจะควบคุมข้า! มันจะฆ่าเจ้าและคนที่เจ้า… เจ้า…
[เรนัลด์ตัวจริงหลุดจากการควบคุมของปีศาจไปชั่วขณะ]
ร: เอาเลย! จัดการมันซะ! ดื่มยานั่น! สะสางงานที่ข้าทำไว้… ให้จบซะที!
[เกรอลท์ดื่มยา]
ก: ได้เลยเรนัลด์ อดทนอีกนิดนะ
-------- ตัดเข้าฉากต่อสู้ --------
[หลังจากปราบปีศาจสำเร็จ]
ก: เรนัลด์ตายไปหลายร้อยปีแล้ว แต่ร่างยังไม่เน่าเปื่อย เหมือนพลังของปีศาจจะชะลอการเสื่อมสภาพ
ก: แปลกแฮะ ไม่เคยเห็นชุดเกราะแบบนี้มาก่อน แล้วยังมีเหรียญตราสำนัก… รูปหัวหมาป่า แต่เป็นเหรียญแบน ๆ
ร: อาาา… ในที่สุดออสมันด์ก็ส่งคนมาช่วยซะที เหล่าทวยเทพนึกออกแล้วสินะว่ายังมีไอ้เหมืองนรกนี่อยู่ ส่วนเจ้า… ขอบใจเจ้ามาก
ร: ไม่อยากเชื่อเลยว่าปีศาจนั่นตายแล้ว บางทีข้าก็แยกไม่ออกว่าตอนไหนเป็นตัวข้า ตอนไหนเป็นปีศาจหมอก บางทีข้าอาจเป็นทั้งสองอย่าง… หรือเป็นอย่างอื่น
ก: ไม่ต้องขอบใจข้าหรอก แต่ต้องบอกไว้ก่อนว่าคนที่ส่งข้ามาไม่ใช่ออสมันด์ เป็นนักบวชอัคคีนิรันด์ต่างหาก
ตัวเลือกชุดที่ 5
1. พิสูจน์ได้มั้ยว่าเจ้าคือเรนัลด์ตัวจริง?
2. ตราสำนักของเจ้าดูแปลก ๆ นะ
3. ร่างของวิทเชอร์เป็นภาชนะที่เหมาะกับการเข้าสิง
4. ทำไมพวกเขาขังเจ้าไว้ในเหมืองล่ะ?
>> ถ้าเลือกข้อ 2. ตราสำนักของเจ้าดูแปลก ๆ นะ
ก: ตกลงแล้วเจ้าเป็นใครกันแน่? มีตราสำนักหมาป่า แต่มันดูแปลก ๆ ไม่เห็นเหมือนกับของข้าเลย
ร: แปลกยังไง? ข้าก็ออกแบบและหลอมขึ้นมาเอง เหมือนวิทเชอร์คนอื่น ๆ ที่แคร์มอร์เฮน
ก: ฝีมือดีทีเดียว แต่ข้าไม่ใช่แบบนั้น ข้าได้ตราสำนักมาจากอาจารย์ เหมือนวิทเชอร์คนอื่น ๆ ที่แคร์มอร์เฮน…
ก: คงไม่เหมือนกับยุคสมัยของเจ้าสินะ… พูดถึงเรื่องนี้ เจ้าเข้ามาในเหมืองตั้งแต่ตอนไหนกันแน่?
ร: เอิ่ม… ก็น่าจะเป็นปีเก้าร้อยเจ็ดสิบ… เอ่อ ไม่ใช่สิ… แปดสิบมั้ง? ข้าจำอะไรไม่ได้เลย… ความทรงจำมันเลือนราง ปะติดปะต่อไม่ได้เลย
ก: เรนัลด์ นั่นมันผ่านไปมากกว่าสามร้อยปีแล้วนะ
ร: สามร้อยปี?! ไม่… ไม่จริง! พวกเขาต้องให้ใครออกมาตามหาตั้งแต่ตอนที่ข้าหายไปได้ห้าวันแล้ว อย่างมากก็ไม่เกินสิบวัน! ออสมันด์ต้องมาด้วยแน่ ๆ !
ร: เวรเอ๊ย…
ก: ข้าเสียใจด้วย
>> ถ้าเลือกข้อ 3. ร่างของวิทเชอร์เป็นภาชนะที่เหมาะกับการเข้าสิง
ก: ปีศาจหมอกมันโชคดีที่เจอเจ้า แทนที่จะเป็นพวกมนุษย์ธรรมดา ภูมิคุ้มกันของวิทเชอร์ทำให้มันเข้าสิงได้โดยไม่ทำลายร่างของเจ้าไปด้วย
ร: ตลกร้ายชะมัด ข้าต้องเพ่งสมาธิรวบรวมกำลังเพื่อไม่ให้มันหนีออกไปได้ จนกระทั่งขังมันไปพร้อมกับตัวข้าในถ้ำเกลือนี่ได้
ร: ก่อนหน้านั้นมันสิงร่างพวกคนไข้ กัดกินเหยื่อ… ทำให้ร่างกายบิดเบี้ยว เปลี่ยนสภาพพวกเขาให้กลายเป็นผีดิบดุร้ายไร้สติ
ก: เสียงกระซิบกับคบเพลิงพวกนั้น… ไม่ใช่ฝีมือเจ้า?
ร: ยังจะถามอีก? ปีศาจหมอกมันล่อลวงเจ้ามาที่นี่ ข้าอ่อนแอจนไม่ทันสังเกตว่ามีวิทเชอร์อีกคนเข้ามาในถ้ำ อย่างน้อยก็ในตอนแรก
>> ถ้าเลือกข้อ 4. ทำไมพวกเขาขังเจ้าไว้ในเหมืองล่ะ?
ก: เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกเขาจับเจ้าขังไว้กับปีศาจล่ะ?
ร: พวกนักบวชมันจ้างข้ามาไล่ปีศาจ พอเห็นว่าข้าถูกสิง พวกมันก็แตกตื่นกันหมด รีบล็อกประตูขังข้าไว้แบบไม่ลังเลเลย
ร: แทนที่จะทำพิธีไล่ผี หรือ.. หรือจ้างวิทเชอร์คนอื่น หรือทำอะไรสักอย่าง!
ร: กองกระดูกคนที่ป่วยตายเกลื่อนในเหมืองนี้ ล้วนถูกทิ้งให้ตายเพื่อความรุ่งโรจน์ของพวกอัคคีนิรันดร์
ก: อืม ข้ารู้แล้ว
เมื่อเลือกข้อ 1. พิสูจน์ได้มั้ยว่าเจ้าคือเรนัลด์ตัวจริง?
ก: ปีศาจหมอกพยายามตบตาว่ามันคือวิทเชอร์ตัวจริง เจ้าใช่เรนัลด์จริง ๆ หรือเปล่า? ข้าจะมั่นใจได้ไง?
ร: เอาเรื่องที่มีแต่วิทเชอร์สำนักหมาป่าเท่านั้นที่รู้มาถามข้าสิ ถามมาเลย ให้มันจบ ๆ กันไปซะที
ก: เจ้าเป็นวิทเชอร์สำนักหมาป่าแน่นะ? ชุดเกราะของเจ้าก็คล้ายของสำนักเรา แต่ว่าสีกับหมุดบนชุด แล้วก็แถบแนวตั้งนั่นอีก…
ร: ตอนข้าอยู่ที่แคร์มอร์เฮน คนอื่น ๆ ชอบเอาชุดเกราะมาโยนให้ข้าซ่อม พวกเขาบอกว่า “อะไรก็ตามที่ผ่านมือข้าล้วนกลายเป็นทองคำ”
ร: ชุดนี้ข้าทำขึ้นระหว่างออกตระเวนรับงานล่าสัตว์ประหลาด มันควรจะได้เป็นชุดต้นแบบของสำนักหมาป่า… จนกระทั่งเวลาของข้าหมดลง
ก: เจ้าทำขึ้นมาเอง? ไม่ได้จ้างพวกช่างเลยรึ? ดูเหมือนเจ้าจะเลือกงานผิดซะแล้ว ฝีมือดีขนาดนี้ไปเป็นช่างทำชุดเกราะได้สบาย ๆ อย่างน้อยก็เป็นช่างตัดเสื้อได้เลย
ร: ออสมันด์มีไอเดียจะพัฒนาชุดในแบบของเขาเอง เราร่างแบบเอาไว้แล้ว กะว่าจะเอาไปหารือกันตอนที่กลับไปถึงแคร์มอร์เฮน
ก: ข้าก็อยากเชื่อที่เจ้าพูดนะ มีหลักฐานมั้ยล่ะ?
ร: ค้นที่ศพข้าเลย ในกระเป๋าด้านซ้ายของเสื้อตัวในมีไดอะแกรมอยู่ เจ้าเก็บไว้ได้เลย
[เกรอลท์ได้ไดอะแกรมดาบและชุดเกราะ]
ก: เจ้าไม่ได้ถูกปีศาจครอบงำแล้ว แต่ดูเหมือนเจ้ายังกระวนกระวายอยู่… ข้าต้องมั่นใจว่าเจ้าจะไปสู่สุคติได้
ร: ฮ่า กลัวว่าข้าจะกลายเป็นสิ่งที่เราออกล่าล่ะสิ… ข้ายังมีเรื่องที่ต้องสะสางอยู่อย่างหนึ่ง ถ้าเจ้าเป็นพี่น้องร่วมสำนักข้า ก็ช่วยข้าที ข้าจะได้ไปสู่สุคติ
ก: จริง ๆ ก็แค่เอาศพเจ้าไปเผาบนกองฟืนตามธรรมเนียมสำนักเราก็พอ
ร: เจ้าอยากเห็นข้าจากโลกนี้ไปอย่างเจ็บปวดและผิดหวังรึ? น้องชาย… เจ้าอยากให้ข้ามีชะตาแบบนี้จริง ๆ หรือ?
ร: นักบวชที่ส่งเจ้ามา พาเขามาที่นี่ ข้าอยากคุยด้วยสักหน่อย จะได้หมดทุกข์ซะที
ตัวเลือกชุดที่ 6 (มีผลต่อตอนจบ)
1. ก็ได้ ข้าจะพานักบวชมาให้ (จบแบบ bad ending หรือ best ending)
2. ไม่ได้ มันเสี่ยงเกินไป (จบแบบ good ending)
3. คุยกับนักบวชไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
>> ถ้าเลือกข้อ 3. คุยกับนักบวชไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
ก: ทำไมล่ะ? จะถกเรื่องศาสนากับเขาหรือไง? คุยกันแลัวจะได้อะไรขึ้นมา? ปล่อยวางเถอะ เรนัลด์
ร: ไม่ ข้าอยากจะจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา… อยากจะถามดูว่าลัทธิที่เขานับถือคิดยังไงกับการทอดทิ้งคนอื่นให้ตายอย่างทุกข์ทรมาน…
ก: เจ้านักบวชหนุ่มคนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนักบวชที่ขังเจ้าไว้เมื่อหลายศตวรรษก่อนเลย
ร: แล้วเจ้าพาไอ้คนที่ขังข้ามาได้มั้ย? ทำได้มั้ย? อืมมม ทำไม่ได้ล่ะสิ
กลับไปเลือกบทสนทนา | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
ฉากจบแบบ Good Ending
จากตัวเลือกชุดที่ 6 เลือกข้อ 2. ไม่ได้ มันเสี่ยงเกินไป
ก: เสียใจด้วย ข้าจะเอาชีวิตเจ้าหนุ่มนั่นมาเสี่ยงไม่ได้ เจ้าอยู่ที่นี่มานาน จมอยู่กับปีศาจหมอกและความคิดในหัวมานานเกินไป
ร: ข้าเสียสละทุกอย่างเพื่อช่วยชีวิตคนอื่นมาแล้ว คิดว่าข้าจะหมดศรัทธาจนเอาความโกรธมาลงกับไอ้นักบวชเชี่ยนี่เรอะ?
ก: แล้วเจ้าคิดว่าการคุยกับ “ไอ้นักบวชเชี่ยนี่” แค่ไม่กี่คำหลังจากต้องทนทุกข์มาหลายร้อยปี มันจะทำให้เจ้าไปสู่สุคติได้หรือไง?
ร: งั้นก็เผาศพข้าไปเลย รีบ ๆ เผาซะ เก็บกองฟืนของเจ้าไว้เผาอย่างอื่นเหอะ
ก: เสียใจด้วยที่ต้องจบแบบนี้
ร: ให้มันจบ ๆ ไปซะ
[เกรอลท์เผาศพเรนัลด์ จากนั้นก็ออกไปรับค่าจ้างจากนักบวช]
ก: เรียบร้อย เหมืองนี้ปลอดภัยแล้ว
น: อัคคีนิรันดร์ทรงโปรด! โล่งอกไปทีท่านวิทเชอร์! อยากรู้จังว่าท่านเจออะไรบ้าง?
ตัวเลือก
1. รายละเอียดไม่ใช่เรื่องสำคัญ
2. เจอหลักฐานความโหดร้ายของลัทธิของเจ้า
เมื่อเลือกข้อ 1. รายละเอียดไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ก: เจอความโหดร้ายของมนุษย์ แล้วก็ปีศาจหมอกสีชาด อย่างหลังนี่ข้าจัดการแล้ว
น: เข้าใจแล้ว… ขอบคุณท่านมาก ๆ เลย เอ้า... นี่เงินค่าจ้าง ท่านทำให้เวเลนรอดพ้นจากอันตราย… โอ๊ะ ขอทราบชื่อเสียงเรียงนามของท่านด้วย ข้าจะได้บันทึกเอาไว้
ก: เรนัลด์ เขียนไปว่าเรนัลด์ช่วยเมืองเวเลนไว้ โชคดีนะ เจ้านักบวช [จบเควสท์]
เมื่อเลือกข้อ 2. เจอหลักฐานความโหดร้ายของลัทธิของเจ้า
ก: รอบเล็บขูดผนังถ้ำ กองซากศพชาวบ้านที่ตายจากโรคระบาด ปีศาจหมอกสีชาดเกิดจากความทรมานแสนสาหัสของพวกเขา…
ก: นักบวชลัทธิเดียวกับเจ้า ขังพวกคนป่วยไว้ในถ้ำ ปล่อยให้พวกเขาตายอย่างทรมาน
น: ไม่จริง… เจ้าต้องเข้าใจผิดไปแน่ ๆ พี่น้องนักบวชของข้าไม่มีทางละทิ้งคำสอนไปได้ พวกเขามาช่วยเหลือชาวบ้านต่างหาก
ก: ตอนแรกก็มาช่วย แต่ตอนหลังมันไม่ใช่ อันที่จริงพวกเขาเคยจ้างวิทเชอร์คนหนึ่งด้วย หลังจากนั้นก็ปิดประตูถ้ำขังเขาไว้เหมือนกัน
น: ยังไงก็แล้วแต่ ข้าขอขอบคุณท่าน แม้ข้าเกรงว่าพลังงานชั่วร้ายในถ้ำจะทำให้ท่านคิดผิดไป อัคคีนิรันดร์จะคอยชี้ทางสว่างให้เราเสมอ
ก: ไม่อยากเอาเรื่องจริงมาพูด แต่ธรรมชาติของไฟคือการทำลายล้าง แสงสว่างมันเป็นแค่ผลพลอยได้
น: ศพที่ท่านเจอ จะต้องมีคำอธิบายอย่างอื่นเป็นแน่ ข้ามั่นใจว่าศาสนจักรจะสืบสวนเรื่องนี้อย่างถึงที่สุด
น: เอ้า นี่เงินค่าจ้างของท่าน ขอบคุณนะ
ก: ขอให้โชคดี เจ้านักบวช [จบเควสท์]
กลับไปเลือกบทสนทนา | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
ฉากจบแบบ Bad Ending
จากตัวเลือกชุดที่ 6 เลือกข้อ 1. ก็ได้ ข้าจะพานักบวชมาให้
ก: ก็ได้ แต่คุยแค่แป๊บเดียวนะ ห้ามทำอย่างอื่น
ร: น้ำเสียงเจ้า ฟังดูเข้าใจได้แต่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ข้าไม่มีเจตนาร้าย ต่อให้เป็นแบบนั้นจริง ๆ เจ้าก็คอยปกป้องนักบวชนั่นอยู่แล้วนี่?
ก: ได้ ข้าจะไปพานักบวชมา
[เกรอลท์พานักบวชเข้ามาในถ้ำ]
น: ข้าผิดหวังเหลือเกิน… พวกเขาปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง? ศพกองพะเนิน เลือด… มีแต่เลือดเต็มไปหมด… ข้าไม่เข้าใจเลย
น: เร-เรนัลด์? ข้ารู้ว่าท่านไปเจออะไรมา ข้าคิดว่าพอจะช่วยท่านได้บ้าง แต่ข้าจะแก้ไขโศกนาฏกรรมหนักหนาขนาดนี้ได้ยังไง? ข้าก็เป็นแค่นักบวชต่ำต้อย…
ร: จะเป็นนักบวชหรือสังฆราช พวกเจ้าก็เหมือนกันหมด อัคคีนิรันดร์รับคนอยู่แค่สองจำพวก อาชญากร กับพวกมือถือสากปากถือศีล
ตัวเลือกชุดที่ 7
1. นักบวชก็ไม่ได้ชั่วไปซะทุกคน
2. เรนัลด์พูดถูกแล้ว
3. เจ้าหนุ่มนี่ไม่รู้เรื่องด้วย
4. มีนักบวชคนหนึ่งยอมสละชีวิต (จะมีตัวเลือกนี้เมื่อเจอพินัยกรรมนักบวช)
เลือกข้อ 2. เรนัลด์พูดถูกแล้ว
ก: เรนัลด์พูดถูกแล้ว หลุมปีศาจเป็นผลงานของศาสนจักร เฮอะ… พวกอัคคีนิรันดร์เป็นต้นเหตุของความทุกข์ทรมาน จนทำให้วิญญาณร้ายอย่างปีศาจหมอกเกิดขึ้นมา
ร: ได้ยินมั้ย?! เจ้านักบวช เป็นความผิดของเจ้า พวกพ้องของเจ้า และใครก็ตามที่บูชาไฟนรกนั่น!
น: แต่ว่า… ท่านวิทเชอร์! ข้านึกว่าท่านจะช่วยช้า!
น: ท่านเจ้าคณะเคยสอนไว้ว่า…ว่า… โอ้ย ไม่รู้จะเชื่ออะไรแล้ว! ข้ายึดหลักคำสอนของพวกเขาทุกคำมาตลอดทั้งชีวิต แต่ตอนนี้? ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องปลอมเปลือกงั้นรึ?
น: ศาสนจักรต้องปกป้องผู้ที่อ่อนแอ ฟูมฟักความหวัง แต่สิ่งที่ข้าได้เห็นที่นี่… ข้าควรทำยังไง? ข้าจะไปที่ไหนได้อีก?
ร: “ข้าควรทำยังไง? ข้าจะไปที่ไหนได้อีก?” นี่มันเรื่องของเจ้ารึไง? เจ้าเป็นเหยื่อด้วยรึ?!
ตัวเลือกชุดที่ 8
1. ไม่ต้องพึ่งศาสนจักร เจ้าก็ทำความดีได้
2. ความผิดเช่นนี้ให้อภัยไม่ได้
3. จะเอายังไง เรนัลด์?
เลือกข้อ 2. ความผิดเช่นนี้ให้อภัยไม่ได้
ก: เจ้ามีสิทธิ์ที่จะโกรธ นักบวชอัคคีนิรันดร์ทำให้เจ้าต้องตาย รวมไปถึงชาวบ้านมากมายที่ตายอยู่ในนี้ด้วย เรื่องระยำแบบนี้ไม่ควรถูกลืม ไม่ควรให้อภัยด้วย
น: ไม่มีทางลืม! แต่… แต่ข้าจะสร้างที่นี่ให้เป็นโรงพยาบาล แก้ไขในสิ่งที่กำลังของข้าพอจะทำได้ ผู้ที่สำนึกบาปแล้ว หรือ… หรือแก้ไขในสิ่งที่เคยผิดพลาด ท่านก็ไม่ควร… ไม่ควรที่จะ เอ่อ…
ร: โกหก… โกหกเอาตัวรอดชัด ๆ สันดานคนมันเปลี่ยนไม่ได้ ไม่มีทาง!
ก: เรนัลด์ ใจเย็นก่อน
[เรนัลด์ฆ่านักบวช]
ก: เวรเอ๊ย… จะล้างแค้น จะไปสู่สุคติห่าเหวอะไรก็ช่างแม่ง เชี่ย… ข้าน่าจะรู้ว่ามันต้องกลายเป็นแบบนี้
ก: อยู่อย่างวิทเชอร์ ตายอย่างวิทเชอร์ จากไปอย่างวิญญาณอาฆาต…
ก: ต้องเผาศพพวกนี้ จะได้ไปจากที่นี่ซะที
[เกรอลท์เผาศพนักบวชและเรนัลด์] [จบเควสท์]
กลับไปเลือกบทสนทนา | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
ฉากจบแบบ Best Ending
บทสนทนาช่วงแรกเหมือน bad ending จนถึงตัวเลือกชุดที่ 7
ตัวเลือกชุดที่ 7
1. นักบวชก็ไม่ได้ชั่วไปซะทุกคน
2. เรนัลด์พูดถูกแล้ว
3. เจ้าหนุ่มนี่ไม่รู้เรื่องด้วย
4. มีนักบวชคนหนึ่งยอมสละชีวิต (จะมีตัวเลือกนี้เมื่อเจอพินัยกรรมนักบวช)
>> ถ้าเลือกข้อ 4. มีนักบวชคนหนึ่งยอมสละชีวิต
ก: ข้าเจอศพนักบวชคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าเขาเลือกจะตายอยู่ที่นี่ ไม่ทอดทิ้งคนไข้ที่ต้องการความช่วยเหลือ เขาก็เป็นอาชญากรด้วยใช่มั้ย? เป็นพวกมือถือสากปากถือศีลด้วยรึเปล่า?
ร: แล้วใครกันที่ขังเขาไว้ในนี้? พวกกูลรึ? พวกโทรล? หรือปีศาจหมอก? ไม่เลย มันก็เป็นนักบวชของไอ้ศาสนจักรห่าเหวนี่เหมือนกัน!
เลือกข้อ 1. นักบวชก็ไม่ได้ชั่วไปซะทุกคน
ก: อย่าเหมารวมสิ… ถ้านักบวชทุกคนเป็นคนชั่ว วิทเชอร์ก็ไม่ต่างอะไรกับพวกกูลที่ไร้ความรู้สึกงั้นสิ?
ร: แล้วเคยมีวิทเชอร์คนไหนที่ขังคนป่วยไว้จนตายมั้ยล่ะ? เจ้าอยู่ฝ่ายไหนกันแน่?
น: ท่านเจ้าคณะเคยสอนไว้ว่า…ว่า… โอย ไม่รู้จะเชื่ออะไรแล้ว! ข้ายึดหลักคำสอนของพวกเขาทุกคำมาตลอดทั้งชีวิต แต่ตอนนี้? ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องปลอมเปลือกงั้นรึ?
น: ศาสนจักรต้องปกป้องผู้ที่อ่อนแอ ฟูมฟักความหวัง แต่สิ่งที่ข้าได้เห็นที่นี่… ข้าควรทำยังไง? ข้าจะไปที่ไหนได้อีก?
ร: “ข้าควรทำยังไง? ข้าจะไปที่ไหนได้อีก?” นี่มันเรื่องของเจ้ารึไง? เจ้าเป็นเหยื่อด้วยรึ?!
หรือเลือกข้อ 3. เจ้าหนุ่มนี่ไม่รู้เรื่องด้วย
ก: ดูสิ เขาก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่ง เขาเคยไปทำชั่วอะไรไว้?
ก: ลืมบทสวด? แอบเอาขนมเข้าไปกินระหว่างถือศีลอด? ความผิดเดียวของเขาคือการหลงเชื่อคำสอนของพวกนักบวชกลับกลอกนั่น เจ้านักบวชหนุ่มคนนี้เห็นวิทเชอร์เป็นมนุษย์ คนแบบนี้หาได้ยาก ยากยิ่งกว่าสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ซะอีก
น: เอ่อ… อันที่จริงการที่ศาสนจักรดูหมิ่นพวกกลายพันธุ์น่ะ เป็นเรื่องที่ผิด เพราะตีความกันมาแบบผิด ๆ คัมภีร์เขียนไว้ว่า อะแฮ่ม… “เคารพและอุ้มชูทุกสรรพชีวิต”
ร: อืม… เคารพแบบที่พวกเขาทำกับคนไข้ที่นี่รึไง?
น: ท่านเจ้าคณะเคยสอนไว้ว่า…ว่า… โอย ไม่รู้จะเชื่ออะไรแล้ว! ข้ายึดหลักคำสอนของพวกเขาทุกคำมาตลอดทั้งชีวิต แต่ตอนนี้? ทุกอย่างเป็นแค่เรื่องปลอมเปลือกงั้นรึ?
น: ศาสนจักรต้องปกป้องผู้ที่อ่อนแอ ฟูมฟักความหวัง แต่สิ่งที่ข้าได้เห็นที่นี่… ข้าควรทำยังไง? ข้าจะไปที่ไหนได้อีก?
ร: วิเศษเลย เจอวิกฤตศรัทธาเข้าแล้ว ตกลงแล้วเจ้ามันแค่อ่อนแอหรือรู้สึกผิดจริง ๆ กันแน่? รู้ความจริงหมดแล้ว แล้วเจ้าจะทำยังไงต่อ?
ตัวเลือกชุดที่ 8
1. ไม่ต้องพึ่งศาสนจักร เจ้าก็ทำความดีได้
2. ความผิดเช่นนี้ให้อภัยไม่ได้
3. จะเอายังไง เรนัลด์?
>> ถ้าเลือกข้อ 3. จะเอายังไง เรนัลด์?
ก: เจ้าคือวีรบุรุษที่ช่วยยับยั้งหายนะ ถึงเวลาที่ต้องเลือกชะตากรรมของตัวเองแล้ว เจ้าต้องการอะไร? เจ้าจะทำยังไงต่อ?
ร: เฮอะ วีรบุรุษ… ข้าก็เคยยึดมั่นกับความดีมาก่อน ตอนนั้นข้ายังเด็ก ยังทะเยอทะยาน ไฟแห่งการต่อสู้ลุกโชนอยู่ในใจข้า แล้วตอนนี้ล่ะ? ข้าเหนื่อยเต็มทน ไม่มีแรง ไม่อยากสนเรื่องคุณงามความดีอะไรอีกแล้ว ไม่ยินดียินร้ายกับการกอบกู้โลกเลยสักนิด กาลเวลาพรากมันไปจากข้า
ก: เจ้าอาจไม่อยากสู้แล้ว แต่ข้าคิดว่ายังมีอีกคนที่ยังไม่ถอดใจ
เลือกข้อ 1. ไม่ต้องพึ่งศาสนจักร เจ้าก็ทำความดีได้
ก: ไม่ต้องพึ่งศาสนจักร เจ้าก็ทำความดีได้ด้วยของเจ้าเอง
น: จริงด้วย ใช่แล้ว ท่านวิท-เอ่อ- วิทเชอร์ทั้งสอง ข้าจะไม่กลับไปที่โนวิกราด ข้าจะอยู่ที่นี่ เปลี่ยนเหมืองแห่งนี้ให้กลายเป็นที่พักพิงของผู้ตกทุกข์ได้ยากอย่างแท้จริง! ข้าขออุทิศเวลาเพื่อรับใช้ปวงชน ไม่ใช่ศาสนจักร!
ร: แล้วข้ามัวทำอะไรอยู่เนี่ย? ต่อสู้ขัดขืนปีศาจหมอกมาได้ตั้งหลายร้อยปี เวรเอ๊ย… ตอนนี้กลับไม่เข้มแข็งพอจะให้อภัยเจ้าหนุ่มนี่งั้นรึ? ราวกับข้าทนอยู่มาได้เพราะความเกลียดชัง…
ก: ก็อาจใช่ แต่นั่นมันผ่านมาแล้ว สิ่งสำคัญคือตอนนี้เจ้าจะเลือกทำยังไง
น: การเสียสละของท่านจะไม่สูญเปล่า ศาสนจักรไม่ใช่บ้านของข้าอีกต่อไป ข้าจะเปลี่ยนสุสานแห่งนี้ ให้กลายเป็นที่พักพิงแก่คนยากไร้ อุทิศในนามของท่าน ท่านวิทเชอร์
ก: เจ้าเปลี่ยนให้มันดีขึ้นได้นะ เรนัลด์ เพื่อเขาและผู้คนอีกมากมาย
ร: ฮ่า… ข้าว่าใช้ชื่ออื่นจะเหมาะกว่า ข้าไม่ใช่นักบุญ ไม่ได้เป็นผู้วิเศษ เป็นแค่วิทเชอร์ และข้าขอเป็นแค่นั้นดีกว่า
[เกรอลท์เผาศพเรนัลด์]
ก: หมดธุระแล้ว ถึงเวลาต้องไปตามทางของเราแล้วล่ะ
[เกรอลท์ออกจากถ้ำไปพร้อมกับนักบวช]
น: เปลวไฟนิรันดร์… ข้าควรจะ-- ไม่ ข้ารู้ว่าข้าต้องทำอะไร เพื่อลบล้างในสิ่งที่ข้าเคยร่ำเรียนมาตลอดยี่สิบปี…
น: นี่… เงินค่าจ้าง ท่านวิทเชอร์ ข้าขอขอบคุณที่ เอ่อ…ที่ท่านช่วยเอาไว้
ก: ก็ไม่จำเป็นต้องลบล้างไปซะทุกอย่างหรอก สิ่งที่เจ้าท่องจำมาก็พอจะมีธรรมะดี ๆ แฝงอยู่บ้าง
น: บางที… ใช่แล้ว บางทีข้าคงมองหาแสงสว่างที่แท้จริงของเปลวไฟนิรันดร์อยู่… ข้าอาจต้องไปลองหาที่อื่นดูบ้าง…
ก: ลาก่อนนะไอ้ทิด ขอให้โชคดีในสิ่งที่ตามหานะ [จบเควสท์]
กลับไปเลือกบทสนทนา | กลับขึ้นไปเลือกหัวข้อ
ไม่มีความคิดเห็น